در طی فرآیند قالب گیری تزریقی، گاز خروجی را می توان از قالب خارج کرد. سیستم اگزوز یک قالب ساختار پیچیده ای دارد. سیستم اگزوز قابلیت اتصال در جهات مختلف را دارد. بنابراین، موقعیت سیستم اگزوز بسیار مهم است. موقعیت سیستم اگزوز در قالب تأثیر مستقیمی بر چرخه شکل دهی دارد.

سیستم اگزوز یک قالب را می توان برای کاهش ارتعاشات، بهبود کیفیت محصول و تسهیل نصب استفاده کرد. با این حال، سیستم اگزوز قالب تحت تأثیر رطوبت، مواد فرار و وجود ناخالصی‌ها قرار می‌گیرد. این ناخالصی ها می توانند بر کیفیت محصول اثر منفی بگذارند و استحکام مکانیکی قالب را کاهش دهند. بنابراین، سیستم اگزوز یک قالب باید مطابق با آن طراحی شود.

را قالب لوله اگزوز به سه قسمت حفره قالب، دروازه متقاطع و شکاف های آب تقسیم می شود. شکاف های آب از طریق رایزر به حفره قالب متصل می شوند. رایزر دارای یک سطح دیوار بالایی مایل و یک سطح دیوار پایینی با شیب رو به پایین است. در محل اتصال بین دروازه متقاطع و هر شکاف آب مرتب شده است. رایزر نیز تا حفره قالب گسترش می یابد. علاوه بر این، هر مجموعه از قالب ها باید از شیارهای اگزوز باز استفاده کنند. در مقایسه با شیارهای اگزوز بسته، شیارهای اگزوز باز دارای بیشترین حجم اگزوز هستند. علاوه بر این، آنها ساده ترین پردازش هستند.

ساختار درج یک قالب برای از بین بردن پدیده هوای به دام افتاده مورد نیاز است. ساختار اینسرت دارای دو فرورفتگی کوچک است که همراه با محل اتصال سر درج کوچک قرار می گیرد. سر درج کوچک در فرورفتگی های قالب نصب می شود و هنگامی که مواد به سمت نقاط جریان می یابد، هوای محبوس شده را از قالب خارج می کند.

معمولاً از طراحی درج فرآیند زمانی استفاده می شود که نیاز به اگزوز زیاد باشد. با این حال، ساختار درج باید به منظور جلوگیری از تشکیل پدیده هوای به دام افتاده طراحی شود. اگر ساختار درج به روشی نادرست طراحی شده باشد، مواد جریان می تواند به اشتباه قرار گیرد و سیستم اگزوز می تواند به درستی قرار گیرد. علاوه بر این، می تواند منجر به دقت ابعادی منفی و مقاومت مکانیکی ضعیف شود. علاوه بر این، می تواند منجر به علائم جریان و علائم همجوشی شود.